Zażalenie oskarżycielki posiłkowej należało uznać za bezzasadne. Kwestionując zaskarżoną decyzję procesową, skarżąca nie wskazała żadnych okoliczności tyczących postępowania okołokasacyjnego. Formułuje ona natomiast 2 szereg zarzutów, które mogłyby być podstawą kasacji. Rozpoznając zażalenie na odmowę przyjęcia kasacji, Sąd Najwyższy władny jest badać jedynie prawidłowość postępowania związanego z wniesieniem tejże skargi, a więc jej wymogami formalnymi. Poza granicami rozpoznania pozostają więc zarzuty dotyczące uchybień w prawomocnie zakończonej sprawie, które mogą być rozpoznane jedynie w przypadku przyjęcia kasacji, a więc na późniejszym etapie całej sprawy.
Kasacja-jako nadzwyczajny środek zaskarżenia-objęty jest przymusem adwokacko-radcowskim, co oznacza, że musi być sporządzona przez podmiot profesjonalny (art. 526 § 2 k.p.k.). Przymus adwokacko-radcowski ma charakter nieusuwalny, wobec czego żaden organ procesowy nie jest władny zwolnić stronę od jego zrealizowania. Przepis art. 527 § 1 k.p.k. przewiduje też obowiązek uiszczenia opłaty od kasacji, ale aktualizuje się on dopiero z chwilą złożenia kasacji sporządzonej przez adwokata lub radcę prawnego. Postąpieniem przedwczesnym było zatem żądanie w konkretnej sprawie uiszczenia opłaty w sytuacji, gdy kasacja nie została jeszcze sporządzona i podpisana przez podmiot fachowy. Niemniej, skoro oskarżycielka posiłkowa nie usunęła w zakreślonym terminie braku formalnego polegającego na niesporządzeniu i niepodpisaniu kasacji przez adwokata lub radcę prawnego, słusznie odmówiono przyjęcia kasacji opracowanej osobiście przez stronę.
Jeżeli nie są Państwo zadowoleni z wyniku postępowania cywilnego i są zdecydowani na wniesienie skargi kasacyjnej prosimy o kontakt.