W zaskarżonym zarządzeniu trafnie wskazano na treść art. 519 k.p.k., stosownie do treści którego postanowieniem, na które przysługuje stronie kasacja, jest jedynie postanowienie o umorzeniu postępowania i zastosowaniu środka zabezpieczającego określonego w art. 93a k.k. Dlatego nie było innej możliwości jak odmówić przyjęcia kasacji obrońcy M. O., z powołaniem się na treść przepisów art. 530 § 2 k.p.k. i art. 519 k.p.k. Nawiązując zaś do wywodów skarżącego odnośnie do tego, że odmowa przyjęcia kasacji oznacza pozbawienie go "konstytucyjnego prawa do sądu" wskazać należy, że - w myśl art. 176 Konstytucji RP - postępowanie sądowe jest dwuinstancyjne i w takim też postępowaniu jego sprawa została rozpoznana. Kasacja jest natomiast nadzwyczajnym środkiem zaskarżania prawomocnych już orzeczeń i dlatego może być przez stronę wniesiona jedynie w ściśle określonych ustawowo warunkach, a te ustawodawca określił m. innymi w powołanym wyżej art. 519 k.p.k. Tak więc, w układzie procesowym jaki zaistniał w tej sprawie, tj. gdy postępowanie zakończyło się postanowieniem Sądu II instancji je umarzającym z powodu znikomej społecznej szkodliwości czynu, do wniesienia kasacji uprawnione są wyłącznie podmioty, o których mowa w art. 521 § 1 k.p.k.
Jeżeli nie są Państwo zadowoleni z wyniku postępowania karnego i są zdecydowani na wniesienie kasacji prosimy o kontakt.