Powyższe wskazuje, że bez potrzeby głębszej analizy materiałów tej sprawy, iż autor kasacji dopatruje się przywoływanego naruszenia prawa w okolicznościach, które nie mają żadnego znaczenia dla istoty posiadania procesowego statusu uprawnionego oskarżyciela przez Rzecznika Dyscyplinarnego. Podniesiony zarzut jawi się w związku z tym w sposób wyraźny jako próba obejścia wymagań ustawowych związanych z wnoszeniem kasacji w sytuacji, gdy obwiniony nie występował z odwołaniem od orzeczenia Sądu pierwszej instancji, a orzeczenie Sądu odwoławczego, wywołane skargą innego podmiotu, nie pogorszyło jego sytuacji procesowej. In concreto zaś uczyniono to, na co wyraźnie wskazuje sama kasacja, dla podniesienia obrazy innego jeszcze rodzaju, która jednak we wskazanym wyżej układzie procesowym jest niedopuszczalna. Kasacja wnoszona w takim wypadku musi bowiem ograniczać się jedynie do zarzutów wskazujących na naruszenia przewidziane w art. 439 k.p.k. w zw. z art. 95n p.o.a. Podniesiony zarzut nie może przy tym odwoływać się do okoliczności, które w świetle prawa nie powodują naruszenia wskazanego w przywołanym wyżej przepisie procedury karnej. A tak właśnie - jak wcześniej wykazano - stało się w tym wypadku. W takiej jednak sytuacji kasacja, która będąc dla swej dopuszczalności ograniczona prawnie jedynie do określonych naruszeń - jak w wypadku wskazanym w art. 520 § 3 k.p.k. - przywołuje, jako takie naruszenie, okoliczności nie mające nic wspólnego z istotą owego uchybienia, jest kasacją niedopuszczalną.
Jeżeli nie są Państwo zadowoleni z wyniku postępowania cywilnego i są zdecydowani na wniesienie skargi kasacyjnej prosimy o kontakt.