Stosownie do art. 3982 § 2 pkt 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna m.in. w sprawach o alimenty. W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w każdej sprawie dotyczącej alimentów, nie wyłączając powództwa o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego obejmującego roszczenie alimentacyjne (postanowienia Sądu Najwyższego z 30 stycznia 2018 r., III CZ 50/17, oraz z 24 listopada 2020 r.,V CSK 431/19). Za koniecznością przyjęcia takiej wykładni przemawia zasada równouprawnienia stron w procesie cywilnym. Skoro orzeczenie sądu drugiej instancji nie może zostać zweryfikowane na drodze postępowania kasacyjnego w sprawie, w której powodem jest wierzyciel alimentacyjny, trudna do uzasadnienia byłaby wykładnia otwierająca taką możliwość w postępowaniach, w których role procesowe ulegają odwróceniu (postanowienie Sądu Najwyższego z 10 czerwca 2021 r., IV CSKP 55/21).
Powyższe okoliczności uzasadniały nieusuwanie dostrzeżonych w sprawie, licznych braków formalnych skargi kasacyjnej. Wypada jednak podkreślić, że analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, iż wskazana w skardze wartość przedmiotu zaskarżenia jest prima facie zawyżona. Stosownej wartości nie podano ani w pozwie, ani w apelacji, a Sądy orzekające w sprawie nie podjęły w związku z tym odpowiednich działań. Podana przez skarżącego kwota 53 400 zł odpowiada jednak całości zadłużenia skarżącego wskazanego w zajęciu wierzytelności (k. 11); nie jest to zadłużenie wynikające z kwestionowanego tytułu względem pozwanej, lecz zadłużenie względem trojga wierzycieli, wynikające z dwóch różnych tytułów wykonawczych. Oznaczona w skardze kasacyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia budzi zatem podstawowe wątpliwości. Nadto wspomniany środek zaskarżenia nie spełnia wymagań z art. 126 § 2 pkt 1 i 2 k.p.c. Tymczasem skarga kasacyjna inicjuje nowe postępowanie, a zatem, jako pierwsze pismo w sprawie, powinna spełniać wymagania unormowane w art. 126 § 2 k.p.c.
Stosownie do art. 3986 § 2 in fine k.p.c. skarga kasacyjna pozwanej podlegała odrzuceniu już na etapie badania przeprowadzanego przez Sąd drugiej instancji. Wobec nieodrzucenia skargi kasacyjnej przez Sąd Okręgowy, na podstawie art. 3986 § 3 k.p.c. w zw. z art. 3982 § 2 pkt 1 k.p.c., orzeczono, jak w sentencji postanowienia.
Wniosek pełnomocnika reprezentującego skarżącego z urzędu o przyznanie mu od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej podlegał oddaleniu, gdyż wniesienie skargi kasacyjnej oczywiście niedopuszczalnej, nadto obarczonej licznymi brakami, nie stanowiło świadczenia rzeczywistej pomocy prawnej. Profesjonalny pełnomocnik powinien był mieć świadomość, że w sprawie o alimenty skarga kasacyjna zostanie odrzucona, a zatem wniesienie jej nie poprawi w żaden sposób sytuacji prawnej skarżącego i może jedynie, w razie złożenia stosownego wniosku przez stronę przeciwną, narazić go na poniesienie kosztów postępowania.
Jeżeli nie są Państwo zadowoleni z wyniku postępowania cywilnego i są zdecydowani na wniesienie skargi kasacyjnej prosimy o kontakt.