Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał zaskarżony wyrok w warunkach związania wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 lipca 2022 r. (II FSK 1877/19). Wykładnia ta obejmuje stwierdzenie, że przedmiotem postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji może być tylko decyzja ostateczna, a decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, której wniosek dotyczy, nie była ostateczna, że na mocy art. 24 ust. 1 pkt 1 u.k.s. wydanie decyzji było jedną z form zakończenia postępowania kontrolnego, toteż umocowanie do reprezentowania podatnika w tym postępowaniu obejmowało także odbiór takiej decyzji oraz że wysłanie decyzji podatkowego organu odwoławczego na niewłaściwy adres nastąpiło wskutek podania go przez samego skarżącego w odwołaniu; w konsekwencji w sprawie nie występuje przesłanka rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 i pkt 5 O.p.
Ewentualna wadliwość wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego musiałaby zatem polegać na dokonaniu odmiennej wykładni prawa, co pozostawałoby w sprzeczności z regułą wyrażoną w art. 190 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jednak stosując się do tej wykładni, co czyni skargę kasacyjną, opartą na odmiennych twierdzeniach co do wykładni prawa, oczywiście bezzasadną. Wobec braku przytoczenia jako podstawy kasacyjnej art. 190 p.p.s.a. rozbudowany zarzut naruszenia art. 151 p.p.s.a. w związku z art. 247 § 1 pkt 3 i pkt 5, art. 248 § 1, § 2 i § 3, art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 180, art. 187 § 1, art. 138a § 1 i art. 145 § 3 O.p. w związku z art. 31 ust. 2 pkt 2 i art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. a u.k.s. jest zatem procesowo bezskuteczny. W konsekwencji skarga kasacyjna, jako pozbawiona usprawiedliwionych podstaw, została oddalona na podstawie art. 184 p.p.s.a.
O zwrocie kosztów postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 204 pkt 1 p.p.s.a. oraz § 14 ust. 1 pkt 2 lit. c w związku z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265), zasądzając od skarżącego na rzecz na rzecz organu administracji publicznej kwotę 360 zł tytułem opłaty za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym radcy prawnego, który nie prowadził sprawy w pierwszej instancji.
Jeżeli nie są Państwo zadowoleni z wyniku postępowania administracyjnej i są zdecydowani na wniesienie skargi kasacyjnej prosimy o kontakt.