W myśl art. 173 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.) dalej zwanej "p.p.s.a." od postanowienia o odrzuceniu skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. przysługuje skarga kasacyjna. Zażalenie natomiast przysługuje wyłącznie od postanowień w przypadkach przewidzianych w ustawie (art. 194 § 1 p.p.s.a.). Powyższe przesądza o niedopuszczalności zażalenia D. K. Jak bowiem słusznie wskazał NSA w postanowieniu z 29 kwietnia 2014 r. I FZ 134/14, LEX nr 1454700, skoro ustawodawca przewidział skargę kasacyjną jako środek prawny zaskarżenia postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, to w takim przypadku nie jest dopuszczalne wniesienie zażalenia, który to środek prawny zaskarżenia służy w innych sytuacjach przewidzianych w ustawie. W takim stanie rzeczy zastosowanie znajdzie art. 180 p.p.s.a. stanowiący, że Naczelny Sąd Administracyjny na posiedzeniu niejawnym odrzuci skargę kasacyjną, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez wojewódzki sąd administracyjny, albo zwróci ją temu sądowi w celu usunięcia dostrzeżonych braków. Przepis ten znajduje odpowiednie zastosowanie w postępowaniu zażaleniowym (tak NSA w postanowieniu z 16 stycznia 2009 r. I OZ 968/08, LEX nr 537399). Jednocześnie uznać należy, iż wniesienie zażalenia od postanowienia, od którego zażalenie nie przysługuje, stanowi brak nieusuwalny tego środka zaskarżenia. Z tego względu brak jest podstaw do zwrócenia sprawy Sądowi pierwszej instancji na podstawie art. 180 p.p.s.a. Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny nie był uprawniony do uznania, że wniesiony środek odwoławczy stanowi skargę kasacyjną i do wezwania skarżącej do uzupełnienia wniesionej skargi kasacyjnej. Wniesienie skargi kasacyjnej obarczone jest przymusem adwokacko-radcowskim (art. 175 § 1 p.p.s.a.). Sporządzenie tego środka prawnego osobiście przez stronę postępowania nie jest brakiem formalnym podlegającym uzupełnieniu. W orzecznictwie przyjmuje się bowiem, że wymóg podpisania skargi kasacyjnej wynikający z przepisu art. 175 § 1 p.p.s.a. ma charakter materialnoprawny i nie podlega sanowaniu (postanowienia NSA: z 20 grudnia 2011 r., II GSK 2292/11, LEX nr 1151701 i z 5 października 2011 r., II OZ 915/11, LEX nr 965262.
Na marginesie Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje, że zażalenie nie staje się dopuszczalne na skutek błędnego pouczenia, dokonanego przez wojewódzki sąd administracyjny. O dopuszczalności środka odwoławczego przesądzają wyłącznie przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Bez znaczenia na obecnym etapie pozostaje zatem fakt, że zarządzeniem z 1 kwietnia 2022 r. nakazano pouczyć stronę o przysługującym prawie wniesienia skargi kasacyjnej i wbrew temu zarządzeniu pismem z 11 kwietnia 2022 r. pouczono skarżącą o prawie wniesienia zażalenia. W takiej sytuacji błędne pouczenie o prawie do wniesienia zażalenia powoduje, iż po odrzuceniu tego środka odwoławczego skarżąca może wywieść skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia, na zasadach określonych w art. 86-87 p.p.s.a.
Jeżeli nie są Państwo zadowoleni z wyniku postępowania administracyjnej i są zdecydowani na wniesienie skargi kasacyjnej prosimy o kontakt.