Jeżeli nie ma szczególnych przepisów o postępowaniu przed Sądem Najwyższym, do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy o apelacji, z tym że skargę kasacyjną cofnąć może również sama strona, a termin na sporządzenie uzasadnienia orzeczenia przez Sąd Najwyższy wynosi miesiąc.
W postępowaniu kasacyjnym odpowiednie zastosowanie znajduje więc m.in. art. 391 § 2 zdanie pierwsze k.p.c., w świetle którego w razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu. W odniesieniu do postępowania kasacyjnego oznacza to, że w wypadku cofnięcia skargi kasacyjnej Sąd Najwyższy umarza postępowanie kasacyjne, orzekając o kosztach tego postępowania. Cofnięcie skargi kasacyjnej jest bowiem ujemną przesłanką procesową, uzasadniającą umorzenie postępowania kasacyjnego(I CSK 2807/22).
Rozpoznając zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną, Sąd Najwyższy na wniosek strony rozpoznaje również te postanowienia sądu drugiej instancji, które nie podlegały zaskarżeniu w drodze zażalenia, a miały wpływ na rozstrzygnięcie sprawy (art. 380 w zw. z art. 39821 i art. 3941 § 3 k.p.c.). Do takich postanowień należy postanowienie oddalające (odrzucające) wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej. Wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia opłaty sądowej od środka zaskarżenia lub wniosku o uzasadnienie jest niedopuszczalny, gdyż uiszczenie opłaty nie jest czynnością procesową(III CZ 146/23).
Katalog zaskarżalnych do Sądu Najwyższego postanowień jest zamknięty i nie obejmuje postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych. Nie oznacza to jednak, że niezaskarżalne postanowienie sądu drugiej instancji, odmawiające zwolnienia od opłaty od skargi kasacyjnej, uchyla się spod jakiejkolwiek kontroli Sądu Najwyższego. Jeśli skutkiem odmowy zwolnienia od opłaty jest nieopłacenie skargi kasacyjnej, a to doprowadziło do jej odrzucenia, to wówczas Sąd Najwyższy, rozpatrując zażalenie na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną, rozstrzyga - na wniosek strony na podstawie art. 380 k.p.c. w związku z art. 39821 k.p.c. - również o postanowieniu sądu drugiej instancji o odmowie przyznania zwolnienia od opłaty od skargi kasacyjnej(V CZ 10/21).
Nie ma racjonalnych względów dla przyjęcia stanowiska, że o dopuszczalności skargi kasacyjnej miałaby decydować wartość przedmiotu zaskarżenia błędnie oznaczona lub celowo przez stronę zawyżona. W celu ustalenia wartości przedmiotu zaskarżenia, stosownie do art. 25 § 1 k.p.c. w związku z art. 368 § 2 zd. 2 k.p.c. w związku z art. 39821 k.p.c., możliwe pozostaje przeprowadzenie stosownego dochodzenia. W szczególności możliwa jest weryfikacja wskazanej przez ubezpieczonego wartości przedmiotu zaskarżenia przez zobowiązanie organu rentowego do przedstawienia w tym zakresie własnego stanowiska. Takie działanie sądu jest w pełni uprawnione dla uzyskania informacji o wartości przedmiotu zaskarżenia(III UZ 7/18).
Sąd Najwyższy w ramach art. 380 k.p.c. dokonuje kontroli postanowień nie kończących postępowania w sprawie, natomiast nie orzeka w tym zakresie merytorycznie(IV CZ 3/15).
W postępowaniu kasacyjnym nie wchodzi w rachubę możliwość odpowiedniego zastosowania art. 380 kpc (I CKN 259/2000).
Cofnięcie skargi jest czynnością procesową nie podlegającą kontroli sądu (I CKN 820/97). Cofnięcie skargi skutkuje umorzeniem postępowania kasacyjnego (IV CKN 403/2000).
Jeżeli nie są Państwo zadowoleni z wyniku postępowania cywilnego i są zdecydowani na wniesienie skargi kasacyjnej prosimy o kontakt.