Jeżeli pozew ulegał odrzuceniu albo istniała podstawa do umorzenia postępowania, Sąd Najwyższy uchyla wydane w sprawie wyroki oraz odrzuca pozew lub umarza postępowanie.
Sąd na podstawie art. 203 § 4 kpc w związku z art. 13 § 2 kpc, powinien uznać za niedopuszczalne cofnięcie wniosku wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że czynność jest niezgodna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa (IV CKN 1153/2000).
Użycie przez ustawodawcę formy czasu przeszłego ("ulegał", "istniała") wskazuje, że sytuacje uzasadniające wydanie wskazanych w tym przepisie rozstrzygnięć muszą zaistnieć przed prawomocnym zakończeniem postępowania w danej sprawie. W konsekwencji oświadczenie o cofnięciu pozwu złożone w toku postępowania wszczętego na skutek złożenia nadzwyczajnego środka zaskarżenia podlega rozpoznaniu nie przez Sąd Najwyższy, lecz przez sąd, któremu sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania(I NSNc 103/22).
Następcza utrata zdolności sądowej przez stronę w toku postępowania kasacyjnego uzasadnia umorzenie postępowania kasacyjnego na podstawie art. 182 § 1 zdanie drugie k.p.c.(II CSK 673/11).
Jeżeli wydanie orzeczenia co do istoty sprawy stało się bezprzedmiotowe lub niedopuszczalne, Sąd Najwyższy władny jest, uchylając merytoryczne orzeczenia, rozstrzygnąć w tym przedmiocie (art. 386 § 3 k.p.c. w związku z art. 39319 k.p.c.). Art. 39316 k.p.c. ani art. 386 § 3 k.p.c. nie określają formy, w jakiej winno zapaść w tym przypadku orzeczenie. Niewątpliwie nie jest to rozstrzygnięcie co do istoty sprawy (art. 316 § 1 k.p.c.), lecz orzeczenie dotyczące toku postępowania (art. 354 k.p.c.). Z tego powodu orzeczenia te zapadają w formie postanowienia(IV CKN 1153/00).
Jeżeli nie są Państwo zadowoleni z wyniku postępowania cywilnego i są zdecydowani na wniesienie skargi kasacyjnej prosimy o kontakt.