Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy oddala kasację albo zaskarżone orzeczenie uchyla w całości lub w części.
Dopuszczalne jest uchylenie wyroku w części obejmującej brak rozstrzygnięcia o środku karnym(I KK 261/23).
Uchylenie przez sąd odwoławczy (kasacyjny albo wznowieniowy) orzeczenia zasadniczego, stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia wyroku skazującego (a więc w zakresie uznania oskarżonego za winnego popełnienia określonego czynu), powoduje również, że rozstrzygnięcia akcesoryjne wobec tej głównej części orzeczenia tracą byt prawny, a zatem są również automatycznie, bez potrzeby zawierania dodatkowych rozstrzygnięć je uchylających, uchylane. Dotyczy to nie tylko orzeczenia o karze łącznej, które traci moc ex lege, ale rozstrzygnięć dotyczących kar, środków karnych, środków probacyjnych, a także odnoszących się do kosztów procesu zawartych w uchylonym orzeczeniu. Nie obejmuje to jedynie rozstrzygnięć, które mają byt samodzielny i nie są akcesoryjne wobec rozstrzygnięcia głównego - np. orzeczenia w zakresie zasądzającym wynagrodzenie dla obrońcy czy pełnomocnika wyznaczonych z urzędu(I KK 214/22).
W postępowaniu kasacyjnym jest dopuszczalne uchylenie zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w części, w jakiej nie zawiera ono rozstrzygnięcia w przedmiocie środka karnego, którego zastosowanie było obligatoryjne(IV KK 9/22).
W wypadku rozpoznania kasacji złożonej na orzeczenie reformatoryjne i to wydanego na niekorzyść obwinionej, Sąd Najwyższy decyduje o usunięciu orzeczenia z obrotu prawnego, jako dotkniętego poważną wadą w postaci bezwzględnej przyczyny odwoławczej, zaś sąd dyscyplinarny II instancji winien naprawić ten poważny błąd i pozostawić środek odwoławczy bez rozpoznania jako nienadający się już do tego, by orzekać o nim merytorycznie(II DK 147/21).
Uchylenie prawomocnego wyroku z uwagi na błędy postępowania odwoławczego może nastąpić jedynie w tych przypadkach, gdy naruszenie standardu kontroli są tak rażące, że niedopuszczalne z punktu widzenia sprawiedliwego orzeczenie byłoby utrzymanie w mocy takiego wadliwego rozstrzygnięcia. Jednak ciężar udowodnienia, że prawomocny wyrok obarczony jest tak poważną wadą, leży po stronie skarżącego(II KK 299/21).
W przypadku uchylenia jednej z kar jednostkowych rozstrzygnięcie o karze łącznej traci moc ex lege, a zatem sąd kasacyjny nie musi zawierać w wydanym wyroku rozstrzygnięcia o uchyleniu orzeczenia o karze łącznej(V KK 136/20).
Jeżeli zarzut kasacyjny ogranicza się do zakwestionowania rozstrzygnięcia co do wysokości wymierzonej kary grzywny, żądanie uchylenia zaskarżonego wyroku w całości nie znajduje uzasadnienia(II KK 19/18).
Przepis art. 537 k.p.k. nie zawiera pełnego katalogu rozstrzygnięć sądu kasacyjnego. Możliwe jest także ograniczenie się Sądu Najwyższego do uchylenia wadliwego rozstrzygnięcia bez wydawania orzeczenia następczego(V KK 49/17).
Sąd Najwyższy w ramach kontroli kasacyjnej, respektując unormowania zawarte w art. 537 k.p.k., jest uprawniony do wydania orzeczenia w istocie modyfikującego porozumienie między oskarżycielem i oskarżonym zawarte w trybie określonym w art. 335 k.p.k. W ramach tego uprawnienia dopuszczalne jest uchylenie wadliwego rozstrzygnięcia bez wydania orzeczenia następczego(IV KK 466/16).
Wznowienie postępowania zakończonego orzeczeniem Sądu Najwyższego jest możliwe tylko odnośnie do takiego postępowania, które merytorycznie zakończyło się przed tym Sądem; nie jest takim orzeczeniem w rozumieniu art. 540 k.k. orzeczenie, którym Sąd Najwyższy oddala kasację; jest nim natomiast orzeczenie następcze Sądu Najwyższego zapadłe po uchyleniu zaskarżonego kasacją wyroku, to jest orzeczenie o umorzeniu postępowania bądź o uniewinnieniu oskarżonego - art. 537 § 2 k.p.k.(IV KO 46/15).
Przepis art. 537 k.p.k. nie zawiera pełnego katalogu możliwych rozstrzygnięć sądu kasacyjnego. Możliwe jest tu także ograniczenie się Sądu Najwyższego do uchylenia wadliwego rozstrzygnięcia bez wydawania orzeczenia następczego(IV KK 413/14).
Treść art. 537 § 1 i 2 k.p.k. nie zezwala Sądowi Najwyższemu na samodzielne poprawienie kwalifikacji prawnej, byłoby to bowiem rozstrzygnięcie niemieszczące się w katalogu wynikającym z tych przepisów(V KK 279/14).
W postępowaniu kasacyjnym nie jest bowiem możliwe uchylenie orzeczenia wyłącznie w części, której orzeczenie to nie zawiera, a uchylenie powinno nastąpić w zakresie umożliwiającym usunięcie popełnionego uchybienia(II KK 84/14).
Pojęcie podwójnej karalności należy rozumieć szeroko, co oznacza, że badając spełnienie warunku podwójnej karalności należy nie tylko odwołać się do treści przepisu polskiego Kodeksu karnego, który mógłby odpowiadać przepisowi Kodeksu karnego austriackiego, ale i do obowiązującej wykładni odnoszącej się do zakresu stosowania tego przepisu w systemie prawa polskiego. Oceniać należy bowiem całą sytuację faktyczną, w celu ustalenia, czy możliwe jest na podstawie polskiego prawa karnego postawienie sprawcy zarzutu dokonania danego czynu. Katalog orzeczeń wymienionych w art. 537 § 1 i 2 k.p.k. nie ma charakteru katalogu zamkniętego. Treść tych przepisów nie przesądza więc o dopuszczalności wydania przez Sąd Najwyższy, orzekający w postępowaniu kasacyjnym, orzeczenia tylko w jednej z postaci w nim przewidzianych. Regulacja przewidziana w art. 537 § 1 i 2 k.p.k., polegająca na wyliczeniu rodzajów orzeczeń właściwych dla postępowania kasacyjnego, nie może w szczególności wyłączać uprawnienia do wydania także orzeczenia innego rodzaju, nienaruszającego przy tym zasad tego szczególnego środka zaskarżenia, ale uwzględniającego specyfikę danej sprawy i potrzebę wydania rozstrzygnięcia racjonalnego(IV KK 267/11).
Oczywista niesłuszność orzeczenia skazującego uzasadniająca uniewinnienie skazanego w postępowaniu kasacyjnym nie może być identyfikowana z rażącą niesprawiedliwością orzeczenia, o jakiej mowa w art. 440 k.p.k. Jest to pojęcie szersze od przesłanki oczywiście niesłusznego skazania z art. 537 § 2 k.p.k. i dotyczy orzeczeń poddawanych kontroli w drodze zwykłych środków odwoławczych(V KK 246/11).
Jeżeli nie są Państwo zadowoleni z wyniku postępowania karnego i są zdecydowani na wniesienie kasacji prosimy o kontakt.